تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مکمل‌های منیزیم می‌توانند با تقویت باکتری‌های خاص روده، خطر پیشرفت سرطان روده بزرگ را کاهش دهند. این اثر بسته به ویژگی‌های ژنتیکی و جنسیت افراد متفاوت است. مطالعه حاضر به بررسی اثر مکمل منیزیم بر میکروبیوم روده و تعامل آن با ویتامین D پرداخته و چشم‌اندازی تازه برای پیشگیری تغذیه‌ای از سرطان ارائه می‌کند.
اهمیت میکروبیوم روده در سلامت کولورکتال
روده انسان میزبان میلیاردها باکتری است که نقش مهمی در هضم غذا، تولید ویتامین‌ها و تنظیم سیستم ایمنی دارند. برخی از این باکتری‌ها می‌توانند رشد سلول‌های سرطانی را مهار کنند و به سلامت کولورکتال کمک کنند.
تحقیقات نشان می‌دهد که تغییرات در جمعیت باکتری‌ها می‌تواند باعث افزایش یا کاهش خطر ابتلا به پولیپ‌ها و سرطان روده بزرگ شود. مکمل منیزیم ممکن است این تعادل را به نفع باکتری‌های محافظت‌کننده تغییر دهد و سطح ویتامین D موضعی در روده را افزایش دهد.
طراحی مطالعه و جمعیت مورد بررسی
این کارآزمایی بالینی تصادفی، دوسوکور و کنترل‌شده شامل ۲۴۰ شرکت‌کننده با سابقه پولیپ کولورکتال بود. افراد به مدت ۱۲ هفته یا مکمل منیزیم شخصی یا دارونما دریافت کردند. دوز منیزیم خوراکی (منیزیم گلیسینات) بر اساس نسبت کلسیم به منیزیم بدن شرکت‌کنندگان تنظیم شد.
نمونه‌های مدفوع، سواب رکتوم، بافت رکتوم و خون قبل و بعد از مطالعه جمع‌آوری شد تا تغییرات میکروبی و سطح ویتامین D بررسی شود. دو باکتری مورد توجه بودند: Carnobacterium maltaromaticum و Faecalibacterium prausnitzii که در تولید ویتامین D موضعی و کاهش پیشرفت سرطان نقش دارند.
نقش ژن TRPM7 در پاسخ به منیزیم
ژن TRPM7 مانند «دروازه منیزیم» در سلول‌ها عمل می‌کند و تغییرات ژنتیکی آن می‌تواند اثر مکمل منیزیم را تغییر دهد. مطالعه به بررسی گونه‌ای «نابجا» (Thr1482Ile) پرداخت که ممکن است عملکرد پروتئین را کاهش دهد.
شرکت‌کنندگانی که گونه نابجای TRPM7 نداشتند، بیشترین افزایش در باکتری‌های محافظتی روده را نشان دادند. این افزایش در زنان قوی‌تر بود و نشان می‌دهد هورمون‌هایی مانند استروژن ممکن است در پاسخ به منیزیم نقش داشته باشند. در افرادی که گونه نابجای TRPM7 داشتند، اثر منیزیم گاهی معکوس بود.
یافته های اصلی
افزایش فراوانی باکتری C. maltaromaticum با کاهش تقریبی ۸۵ درصدی خطر ابتلا به پولیپ‌های دندانه‌دار مرتبط بود.
- افزایش F. prausnitzii با کاهش رشد سرطان در بافت رکتوم مرتبط بود، اما نتایج پس از اصلاح آماری کمتر معنی‌دار شد.
- ارتباط مکمل منیزیم با سطح ویتامین D روده هم به‌طور مستقیم و هم از طریق باکتری‌ها صورت می‌گیرد، اما مکانیسم‌ها جداگانه هستند.
- اثرات مکمل منیزیم بسته به ژنتیک فرد و جنسیت متفاوت است و زنان بیشترین پاسخ مثبت را نشان دادند.
محدودیت های مطالعه
مطالعه کوتاه‌مدت و محدود به یک جمعیت مسن‌تر و سفیدپوست بود. اثرات بلندمدت، سویه‌های دقیق باکتری‌ها و تعمیم نتایج به سایر جمعیت‌ها هنوز مشخص نیست. همچنین اندازه‌گیری تغییرات میکروبی به صورت درصد فراوانی نسبی بود، نه تعداد مطلق، که ممکن است بر تفسیر داده‌ها تأثیر بگذارد.
نتیجه گیری و چشم انداز
مطالعه نشان می‌دهد که مکمل منیزیم ممکن است به جلوگیری از پیشرفت سرطان روده بزرگ کمک کند، به ویژه در زنان و افرادی که گونه نابجای TRPM7 ندارند. این یافته‌ها راه را برای رویکردهای تغذیه دقیق و شخصی‌سازی شده هموار می‌کنند، اما تحقیقات طولانی‌مدت و متنوع برای تأیید اثرات بالینی ضروری است.
پیشگیری از سرطان روده بزرگ می‌تواند شامل ترکیبی از بررسی‌های ژنتیکی، مصرف مکمل‌های منیزیم و حفظ میکروبیوم سالم روده باشد. این استراتژی‌های نوین، همراه با غربالگری منظم مانند کولونوسکوپی، می‌توانند به کاهش بروز و مرگ‌ومیر ناشی از سرطان کولورکتال کمک کنند.
مطالعه در مجله آمریکایی Clinical Nutrition منتشر شده است و نقطه عطفی در تحقیقات مرتبط با مکمل‌های غذایی و پیشگیری از سرطان روده بزرگ محسوب می‌شود.
بدون نظر! اولین نفر باشید