مطالعه‌ای جدید که در نشریه معتبر JAMA Open Network منتشر شده است، نشان می‌دهد که مصرف بیش از حد داروهای ضدکولین می‌تواند موجب تسریع روند پیری در سالمندان شود. داروهای ضدکولین معمولاً برای درمان بیماری‌هایی نظیر انسداد مزمن ریه (COPD)، اختلالات مثانه و بیماری پارکینسون تجویز می‌شوند. با این حال، یافته‌های جدید پژوهشگران نشان می‌دهد که مصرف طولانی‌مدت این داروها می‌تواند اثرات منفی زیادی بر عملکرد سیستم عصبی و فیزیکی سالمندان داشته باشد، که به مرور زمان ممکن است به تسریع روند پیری و کاهش کیفیت زندگی منجر شود.
تاثیر داروهای ضدکولین بر عملکرد عصبی و تسریع پیری
درک نحوه عملکرد داروهای ضدکولین در بدن انسان نیازمند بررسی عملکرد استیل‌کولین، یک مولکول حیاتی در سیستم عصبی است. استیل‌کولین در انتقال پیام‌های عصبی نقش اساسی دارد و به عنوان یکی از انتقال‌دهنده‌های عصبی کلیدی برای تنظیم بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی شناخته می‌شود. از جمله این فرآیندها می‌توان به کنترل حرکت، حافظه، توجه و حتی فرآیندهای شناختی اشاره کرد. داروهای ضدکولین با مهار عملکرد استیل‌کولین، بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند و می‌توانند عملکردهای مختلف بدن که تحت کنترل سیستم عصبی هستند، مانند قدرت عضلانی، تعادل و توانایی حرکتی، را مختل کنند.
به طور خاص، این داروها در تسکین علائم بیماری‌های مزمن مختلف موثر هستند، اما مصرف طولانی‌مدت آن‌ها می‌تواند مشکلاتی برای سیستم عصبی به‌ویژه در سالمندان ایجاد کند. از آنجایی که بدن سالمندان به‌طور طبیعی با روند پیری دچار تغییرات عصبی می‌شود، مصرف داروهای ضدکولین می‌تواند این تغییرات را تشدید کند و باعث کاهش سرعت عملکردهای شناختی و حرکتی شود.
مطالعه ای بر اساس داده های بیش از ۴ هزار فرد سالمند
تحقیق انجام‌شده به بررسی تأثیر داروهای ضدکولین بر سرعت راه‌رفتن و قدرت دست بیش از ۴ هزار فرد سالمند در بازه زمانی ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۰ پرداخت. نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف بیشتر داروهای ضدکولین با کاهش سرعت راه‌رفتن همراه است. سرعت راه‌رفتن یکی از شاخص‌های اصلی توان حرکتی است که می‌تواند نشانه‌ای از وضعیت فیزیکی و سلامت کلی فرد باشد. در این مطالعه، کاهش سرعت راه‌رفتن نشان‌دهنده اختلال در عملکرد حرکتی و افزایش خطر ناتوانی و مشکلات دیگر در آینده است.
با این حال، نکته قابل توجه این است که قدرت دست در افرادی که این داروها مصرف می‌کردند، تغییرات چشمگیری نداشت. این به این معناست که داروهای ضدکولین بیشتر بر روی توان حرکتی بدن تأثیر گذاشته و قدرت‌های عضلانی عمومی مانند قدرت دست را کمتر تحت تأثیر قرار داده‌اند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که داروهای ضدکولین می‌توانند تأثیرات متفاوتی بر اجزای مختلف عملکرد بدن داشته باشند.
پیامدهای کاهش توان حرکتی و پیشنهادات برای جلوگیری از مصرف بی رویه داروها
کاهش تدریجی توان حرکتی، مانند کاهش سرعت راه‌رفتن و اختلال در تعادل، می‌تواند به مشکلات جدی‌تری در سالمندان منجر شود. این مشکلات، در صورتی که درمان نشوند، می‌توانند کیفیت زندگی افراد را کاهش دهند و به افزایش احتمال ناتوانی، بستری شدن در بیمارستان، و حتی مرگ زودرس منجر شوند. از آنجایی که ضعف جسمانی و اختلال در تعادل با مشکلات دیگری نظیر افتادن‌های مکرر و ناتوانی‌های جسمی ارتباط مستقیم دارد، این تحقیق بر اهمیت پایش مستمر وضعیت حرکتی سالمندان و مصرف داروهای ایمن‌تر تأکید دارد.
پژوهشگران در این مطالعه به پزشکان توصیه کرده‌اند که از تجویز بی‌رویه داروهای ضدکولین خودداری کرده و در صورت لزوم از داروهای جایگزین ایمن‌تر استفاده کنند. همچنین باید توجه ویژه‌ای به کاهش عوارض جانبی این داروها در نظر گرفته شود تا روند پیری در سالمندان سالم‌تر و با کیفیت‌تر باقی بماند.
راهکارها و توصیه های کلیدی
پزشکان باید ضمن ارزیابی دقیق وضعیت فیزیکی و روانی هر فرد سالمند، گزینه‌های درمانی جایگزین برای بیماری‌هایی که معمولاً با داروهای ضدکولین درمان می‌شوند را در نظر بگیرند. برخی از گزینه‌ها شامل داروهای با اثرات جانبی کمتر یا روش‌های درمانی غیر دارویی مانند فیزیوتراپی و فعالیت‌های جسمی مناسب هستند. همچنین، سالمندان باید از رژیم غذایی مناسب، فعالیت بدنی منظم و حفظ سبک زندگی سالم بهره‌مند شوند تا روند پیری را به تأخیر بیندازند.
در نهایت، این مطالعه نشان می‌دهد که هر چند داروهای ضدکولین ممکن است برای مدیریت بیماری‌های خاص در سالمندان مفید باشند، مصرف طولانی‌مدت آن‌ها ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند که باعث تسریع روند پیری و کاهش کیفیت زندگی می‌شود. لذا توجه به مصرف داروهای مناسب و توجه به گزینه‌های درمانی جایگزین می‌تواند به حفظ سلامت و شادابی سالمندان کمک کند.
بدون نظر! اولین نفر باشید